AchamanDe *assaman > aššaman, adj. m. sing. lit. ‘centelleante’, fig. ‘el Celeste’, ‘Dios’. *s > š /ʃ/, por labialización.S·M - N — Cf. [Š·M] 1. m. Tf. ant. desus. Rel. Divinidad masculina. Var. Achamán. Err. Acaman, Achamón. § «Kebehi benComo que anadíereconoçe superior sino a Achamàn, quees díos» [Gómez Escudero (ca. 1484) 1934: 49v]. § …

Debe estar conectado para enviar un comentario.