Tamanizazen

Tamanizazen
De *tamannit-iẓaẓẓăn, f. sing. lit. ‘la que pronuncia el sonido (o llama a) los guirres‘.

tamaniizazen.

1. f. ¿GC? ant. desus. Antr. Nombre de una isleña capturada y vendida en 1342 por una expedición mallorquina que arribó a Canarias al mando de Francesc Desvalers.
N. B. En síntesis, la información documental señala que: «Bartomeu Claret, peletero, mayor de edad, como declaro, 20 años y […] su esposa, vendemos ambos y físicamente entregamos a usted, Vincencio Pedrolo, [natural] de Soller, cierta esclava nuestra, oriunda de Canaria, blanca, llamada Tamanizazen, a un precio de ocho libras de la regalía mallorquina que teníamos y recibimos de usted».

§ «Bartolomeus Clareti, peplicerius, maior, ut assero, XX annis et (…) eius uxori, vendimus uterque nostrum insolidum et corporaliter tradimus vobis Vincencio Pedrolo, de Soller, quandam seruam nostram oriundam de Canaria, albam, nomine Tamanizazen, precio octo libras regalium Maioricarum quod precium a vobis habuimus et recepimus. Et renunciamus exceptioni precii non soluti ac doli et legi quam decepte ultra dimidiam subuenitur. Promitens dictam seruam vos et vestros facere, habere et tenere \et deffendere/, auctorizare et disbrigare et bonam facere ad consuetudinem Maioricarum. Et teneri inde vobis et vestris de euincione et viciis absconsis et morbo caduco et de bona conuertia. Obligans inde vobis omnia bona insolidum omnia bona nostra presentia et futura. Renunciantes quantum ad hunc benefficio diuidendo acto et nouiter constituto et juri ypothecarum mei, dicte Mathine, dotis et donationem me facto propter nuper te benefficio vellynam senatus consulti et omnibus aliis juribus obiuantibus cerciorata inde diligenter a notario infrascripto. Jurantes insuper ad sancta Dei IIII euangelia a nobis sponte tacta predicta irreuocabiliter obseruare. / testes: R. ses Anasses, R. sa Fortea et P. Reya. / incenciis Pedrolo et Dulcia, eius uxori, habitantis ville Suylaris, quilibet nostrum insolidum confitemur et in veritate recognoscimus nos debere \in comanda tenere a uobis (…) et per stipulacionem…/ vobis Bartolomeo Clareti, peylerio, \illas/ octo libras regalium Maiorice pro quibus nobis vendidistis et tradistis quandam seruam oriundam de canaria nomine Tamanizazen. Quam peccuniam Renunciantes excepcioni predicte peccunie vobis non debite ex causa predicta \et comanda in nobis non constituta/ et doli, mali atque inferum, proponitimus vobis soluere \viem volumus/ intus Ciuitatem Maiorice in hunc modum, videlicet, in proximo venturo festo Sancti Johanis juni, medietatem et aliam medietatem in sequentituno festo sancti Michelis, sine missione, dampno et interese vestri et vestrorum ac querela curie, obligantes inde vobis et vestris insolidum nomine deponiti et comande nos et omnia bona nostra presentia et futura. Renunciantes benefficio, diuidendo acto et nouiter constituto et juri ypochecarum me, dicte dulcie, dotis et donationem mihi facte propter nuper et benefficio vellynam senatus consulti, et omnibus aliis juribus obuiantibus cerciorata inde diligentier a notario infrascripto» [ACM [Arxiu Capitular de Mallorca], Protocolos notariales n.º 14561, ff. 44v-45r, apud Antonio Ortega Villoslada, «De Mallorca al Atlántico bajo la dinastía privativa». Memòries de la Reial Acadèmia Mallorquina d’Estudis Genealògics, Heràldics i Històrics (2011) 21: 7-20; nota 31].

GALERÍA

Audio del alimoche común. Fuente: Javier Laplaza.