linír marago
De *sīn d marāw > sîn-ir-marâgʷ, n. n. card. m.
*-d- > r, por debilitamiento espontáneo de la oclusión. *w > gʷ, por correspondencia regular.
¶ sijn – d – marago.
1. n. n. card. m. GC. ant. desus. Mat. Doce. Expr. t.: lini-marago. En f.: smatta maraua.
§ «Contaban por numeros deuno hasta dies dicíendo en su lenga [sic] ben .1. Liin 2. amiet 3. arba 4. Canza 5. sumus 6. sat 7. acot 8 [sic]. set 8. acot 9. marago 10. y sobre dies contaban coneluno onçe, venír marago. iparael 12 línir marago hastael 20 Linago. 30 amíago. 40 arbago. 50 Cansago. 60 sumago. 70 satago. 80 setago. 90 acotago. bemaraguín 100 limar [roto] …in 200 tta» [Cedeño (ca. 1490) 1934: 17r].
§ «Noms de nombre du même dialecte d’après Abreu Galindo. / 1. Been (Ben?). / 2. Lini. / 3. Amiat. / 4. Arba. / 5. Cansa. / 6. Sumous. / 7. Sat. / 8. Set. / 9. Acot. / 10. Marago. / 11. Beni-marago. / 12. Lini-marago. / 20. Linago. / 21. Beni-linago. / 22. Lini-linago. / 30. Amiago. / 31. Beni-amiago. / 32. Lini-amiago. / 40. Arbiago. / 50. Cansago. / 100. Beemaragoin (Ben’marago?). / 200. Limaragoin (Li’marago?)» [Berthelot 1842: 190].
§ «12 lini-marago» [Chil 1876, I: 557].
N. B. Aunque poco habitual, esta fórmula constructiva que antepone la unidad a la decena o, inclusive, que asigna géneros distintos a cada una de esas magnitudes cuenta con una correspondencia muy oportuna en el dialecto susí (Aspinion 1953: 253), extendido por el sur y sudeste de Marruecos, área tradicional de asentamiento de los canarios continentales.