aalamon
De *āhălah-ahămāhăn > aala-ahemon > âlamon, m. sing. lit. ‘manantial de agua’.
1. m. ¿Go, Hi? desus. Agua pura.
§ «[Fer et Gomère.] Aalamon, eau pure» [Bory 1803: 52]. N. B. Sin antigüedad ni adscripción insular acreditada.
N. B. Sin antigüedad ni adscripción insular acreditada.