tahatan
De *tahattan, s. f. pl. lit. ‘ovejas’.
1. f. GC. ant. desus. Zool. Ovejas (Ovis). Expr. t.: tahaxan, tajatan, tihaxan.
§ «Auia ouejas, que dezían tahatan» [Abreu (ca. 1590, II, 4) d. 1676: 42v].
§ «Tajatan» [Marín 1694, II, 18: 79r].
§ «[Canarian Dialect.] Taharan Sheep» [Glas 1764: 176].
§ «[Algunas Dicciones de la Lengua Canaria.] Tahaxan. Oveja» [Viera 1772, I: 131].
§ «[Canarie.] Tahaxan, brebis» [Bory 1803: 50].
§ «Tihaxan, mouton. C[anaria]» [Berthelot 1842, I: 188].
§ «Taxatan» [Álvarez Rixo (1868) 1880: 25v].
§ «Tahaxan o Tahatan» [Álvarez Rixo (ca. 1860) 1991: 44].