chirote. (De *tirut > čirot, n. vb. f. sing. lit. ‘grito, aullido de temor’.)
*t /t/ > č /ʧ/, por palatalización.
1. m. Fv, GC. Miedo.
2. m. GC. p. us. Meteor. Brisa fría.
FUENTE
§ «chirote.- Aire frío. (Can.) Miedo» [Armas Ayala 1944c: 66].
LEXEMA