ben
De *we-n > ben, loc. det. m. sing.
*w > /ß/ > b, por consonantización [w > ß] y posterior neutralización [ß – b].
W·N
¶ Antr. Benamaz; Benamer; Bendalut; Beneharo; Bentacaize; Bentagayde; Bentagoia; Bentagume; Bentejuí; Bentidagua; Benytomo; Buena Jaure.
1. ant. desus. El, lo de. Var. ban, guan. En pl. bin. En f. tan.
2. ant. desus. p. ext. Hijo de.
3. ant. desus. p. ext. Hombre.