tamarcano
De *tamarkant, adj. vb. f. sing. lit. ‘la que asesta (golpe)’, y adición del morfema hispano de género.
1. m. Go. desus. Garrotazo.
§ «Tamarcano, G[omera], “Garrotazo”» [Bethencourt Alfonso (1880) 1991: 275].
tamarcano
De *tamarkant, adj. vb. f. sing. lit. ‘la que asesta (golpe)’, y adición del morfema hispano de género.
1. m. Go. desus. Garrotazo.
§ «Tamarcano, G[omera], “Garrotazo”» [Bethencourt Alfonso (1880) 1991: 275].