gafa
De *gafa, s. m. sing. lit. ‘tronco’.
1. f. Go. desus. Lanza (de pastor), astia.
§ «Gafa, G[omera]. “La lanza”» [Bethencourt Alfonso (1880) 1991: 273].
GALERÍA
gafa
De *gafa, s. m. sing. lit. ‘tronco’.
1. f. Go. desus. Lanza (de pastor), astia.
§ «Gafa, G[omera]. “La lanza”» [Bethencourt Alfonso (1880) 1991: 273].
GALERÍA
Debe estar conectado para enviar un comentario.